Geçtiğimiz günlerde bir toplantıdaydım. Yaptıkları işi ve geleceğe bakışlarını anlatan global bir firmanın temsilcisini dinliyorduk. Söylediklerine göre özellikle start-up’lara hizmet verebilmek için bir birim kurmuşlar. Temsilci, “bugünün start-up’ının, 3 sene sonrasının büyük şirketi olacağından” bahsediyordu.

Açıkçası, bu tutum, global Amerikan şirketlerin konuya bakış açısını özetliyordu. Hepimiz bir şekilde bugünün büyüklerine hizmet vererek kazanç sağlamaya çalışırken bir yandan da parlak düşünceli insanlar parlak fikirleriyle tutunmaya çalışıyorlar. Bu yolda onlara destek olabilecek firmalar (destekten kastım maliyetine hizmet vermek) hem onları büyütmeye böylelikle hizmet verilebilecek firmaların adedini arttırmaya ve böylelikle pastayı genişletmeye yardımcı olacaktır.

Önceki yazılarımda, Türkiye’den iyi fikirler çıkamaması ve Amerika’nın hep gelecek vaad eden fikirleri ortaya attığından bahsetmiştim. Şimdi düşünüyorum da bunun bir başka sebebi de biz hizmet verenleriz. Amerika’da çoğu hizmet veren gelecek gördükleri firmalara destek olmaya çalışıp geleceğe yatırım yaparken Türkiye’de bankalardan tutun danışmanlık firmalarına kadar “büyü sonra gel” anlayışı hüküm sürüyor. Yanlış anlaşılma olmasın, bankaların ürün geliştirdiği KOBİ’lerden bahsetmiyorum. Daha da küçüklerinden, emekleyenlerden bahsediyorum.

Unutmamak gerekir ki, şu anda önümüzde hepimizin gördüğü tek bir pasta var. Pastadan pay almaya çalışmak kadar pastayı büyütmek de bizlerin görevi olmalı çünkü pastayı büyütmek demek:

– Daha başarılı bir ekonomi
– İş gücü
– Gelecekte daha karlı kazançlar

demek.

Buradan yola çıkarak, kurumları teşvik etmek adına devletin de birkaç adım atması gerektiğine inanıyorum. Start-up’lara verilen teşvikler yanında, bu tip firmalara destek olan kurumlara da teşviklerin verilmesi ve istisnaların tanınması gerekmektedir. Ülke olarak özellikle ekonomik anlamda çok belirsiz oluşumuzun bize verdiği haklı korkuyu kırabilmemiz ve yaratıcılık anlamında sesimizi duyurabilmemiz ancak el birliğiyle olabilir.