Bugün, Inc.’te Richard Branson’ın bir söyleşisini okudum.

Çılgın ve dahi işadamı, şirketlerindeki önem sıralamasını şöyle anlatmış:

1) Çalışan

2) Müşteri

3) Hissedar

Çok da mantıklı bir açıklama yapmış; çalışanınız mutluysa, müşterinizi memnun eder, memnun müşteri ise, hissedarı güldürür. Sonra da bu mantığı hala kavrayamamış olan şirketlere şaşırdığını da dile getirmiş.

Hani bir çok kez oluşturduğumuz kampanyalarda ve fikirlerde “müşteri odaklı” (customer-centric) bir yönetimi ve disiplini prensip olarak benimseriz. Branson, “çalışan odaklı” yani “employee-centric” yaklaşımda olduğundan bahsetmiş.

Ne yalan söyleyeyim, mantık çok basit ama okumak çok hoşuma gitti. Hatta bu kadar basit ama bir o kadar da pratikte göremediğimiz bu yaklaşım beni düşündürdü.

Türkiye’de, şirket çalışanlarının memnuniyeti ile ilgili yapılan herhangi bir araştırma var mı diye baktım. Şöyle birkaç örnek vermek istiyorum:

• 2013 yılının ilk 6 ayında istifa etme oranı %42 idi. (Capital’den Ayşe Tarcan Aksakal’ın haberinden alınan bilgiye göre: http://www.kigem.com/memnuniyetsizlik-alarm-veriyor.html )
• Mobbing vakalarının %67’si özel sektörde gerçekleşmekte. (http://blog.radikal.com.tr/ekonomi-is-dunyasi/mobbinge-maruz-kaliyorsaniz-haklarinizi-ogrenin-58904)

• PERYÖN’ün 2012 senesinde yaptığı araştırmaya göre, istifa ederek işten ayrılma oranı %52 idi! ( http://www.dunya.com/calisanlar-en-cok-istifa-ederek-isten-ayriliyor-157716h.htm )

Tüm bunlara bakınca, çalışanlarına eğitim veren, çalıştıran ve başarılı olmaya çalışan firmaların öncelikle bir eğitime ihtiyaç duyduğunu düşünüyorum. Zira, bu sıralar, restoranlarda aldığım hizmetten tutun da bir kıyafet markasında bile aldığım hizmetten memnun değilim. Hep bir mutsuzluk ve umursamazlık var. Burada suçu çalışanda aramak yerine, Çalışan, Müşteri ve Hissedar üçgenini bilmeyen işverenler/yöneticilerde aramak ve bulmak gerek!

Siz de, Branson’ın söyleşisini okumak isterseniz, tıklayın.